Duna-parti alkony Mintha unta volna, mélán barangolva, folyt a Duna bandukolva, mikor arra jártam. Bíbor csipkebokor derült a fodrokon, könyökölt hűs illatokon, mikor arra jártam. Barna gida toppant, lába gallyra roppant, körme kék köveken koppant, mikor arra jártam. Fácánkakas zörrent, vékony neszre röppent, rémült hangja égre hökkent, mikor arra jártam. Fent a lösz dombokon, monoton zajokon ringott elárvult városom, mikor arra jártam. | ||
Kasó Tibor |